Czy Twój kot ma FIP? Sprawdź, jak postawić trafną diagnozę

Feline Infectious Peritonitis (FIP) to choroba, którą często nazywa się koszmarem dla kotów i ich właścicieli. Problemem nie jest tylko szybkie i masowe rozprzestrzenianie się tego schorzenia.

Aby stwierdzić, czy kot rzeczywiście cierpi na FIP, czy może jest to inna choroba, również nie jest to proste zadanie. Nie ma bowiem jednego testu, który dałby jednoznaczną odpowiedź tak/nie na temat obecności FIP.

Zamiast tego, weterynarze muszą oprzeć się na analizie objawów, wynikach laboratoryjnych i czasami na zaawansowanym obrazowaniu lub analizie tkankowej.

Jeśli jesteś ciekawy, jak rozpoznać FIP, zespół Cure FIP przygotował dla Ciebie prosty i informacyjny przewodnik. Sprawdź go już teraz!

Dlaczego diagnoza FIP jest trudna?

FIP ma objawy podobne do innych chorób, szczególnie we wczesnym stadium. Objawy takie jak utrata masy ciała, gorączka i osłabienie nie są jednoznaczne tylko dla FIP – mogą wskazywać również na wiele innych schorzeń.

Co więcej, FIP występuje w czterech formach: mokrej, suchej, ocznej (ocular) i neurologicznej. Każda z nich objawia się inaczej, co dodatkowo komplikuje diagnostykę.

Dlatego potrzebnych jest kilka różnych badań, a ich interpretacja musi być bardzo dokładna.

4 rodzaje testów pomocnych przy diagnozie FIP u kota

Zauważenie objawów ogólnych i klinicznych u kota to pierwszy krok, który powinien podjąć właściciel. Następnie warto udać się do weterynarza na specjalistyczne badania.

Oto cztery podstawowe testy na FIP, które mogą pomóc potwierdzić chorobę.

1. Testy krwi: wskazówki wstępne

Pierwszym i najczęściej wykonywanym badaniem jest morfologia (CBC) oraz biochemia. 

Pomagają one zobrazować ogólny stan zdrowia kota i wskazać, czy występuje coś niepokojącego.

Typowe wskaźniki sugerujące FIP to:

• niski poziom albumin (rodzaj białka we krwi),

• wysoki poziom globulin (inne białka krwi, które rosną przy stanie zapalnym),

• anemia (niedobór czerwonych krwinek, co powoduje osłabienie),

• wysoka liczba białych krwinek (oznaka infekcji lub stanu zapalnego),

• niski wskaźnik A/G (albuminy do globulin).

Jeśli stosunek ten spada poniżej 0,5, podejrzenie FIP znacząco wzrasta.

Choć te wyniki nie potwierdzają jednoznacznie FIP, stanowią badania FIP wstępnego typu i pomagają weterynarzowi zdecydować o potrzebie dalszych analiz.

2. Test specjalistyczny: test Rivalta

Jeśli u kota występuje płyn w jamie brzusznej lub klatce piersiowej – co jest klasycznym objawem mokrej formy FIP – weterynarz może pobrać próbkę płynu do testu Rivalta.

To prosty test wskazujący, czy płyn pochodzi z zapalenia, takiego jak w FIP, czy z innego powodu, np. choroby serca.

• Dodatni wynik Rivalta wskazuje duże prawdopodobieństwo FIP. 

• Wynik ujemny zmniejsza podejrzenie, ale go nie wyklucza.

3. Obrazowanie: RTG i USG

Jeśli kot nie wykazuje wyraźnych objawów mokrej FIP (jak powiększony brzuch przez płyn), weterynarz może zlecić RTG lub USG.

Pozwala to:

• wykryć ukrytą ilość płynu,

• ocenić powiększenie organów (wątroba, nerki, węzły chłonne),

• wykryć stany zapalne w jamie brzusznej lub klatce piersiowej.

Badania te są szczególnie użyteczne przy suchej formie FIP, gdzie objawy są mniej oczywiste.

4. Testy potwierdzające: biopsja, IHC i PCR

Aby postawić pewną diagnoza FIP u kota, można wykonać biopsję – pobranie małego fragmentu tkanki z organu lub węzła chłonnego do laboratorium.

W pracowni wykonuje się Immunohistochemię (IHC), czyli test pozwalający wykryć obecność wirusa FIP bezpośrednio w tkance.

Biopsja ma jednak wady – wymaga znieczulenia, jest kosztowna i długo schodzi z wynikami. Z tego powodu najczęściej korzysta się z mocnych danych diagnostycznych w połączeniu z objawami klinicznymi.

Inna opcja to test PCR – sprawdza materiał genetyczny wirusa FCoV w płynach lub tkankach. 

Wykrycie zmutowanego szczepu związanego z FIP daje większą dokładność, ale ciągle nie jest to metoda 100% pewna – wiele zdrowych kotów ma FCoV, co nie oznacza FIP.

Dlatego testy na FIP trzeba interpretować razem z objawami klinicznymi i historią kota, zanim postawi się ostateczną diagnozę.

Ważność diagnozy różnicowej

FIP ma wiele wspólnych cech z innymi chorobami, np. chłoniakiem, FIV, toksoplazmozą czy FeLV.

Z tego powodu, zanim uzna się kota za chorego na FIP, należy wykluczyć inne choroby – często stosuje się testy combo FeLV/FIV, RTG lub USG, by nie błędnie skierować diagnozę.

Podsumowanie

FIP to skomplikowana choroba, która może naśladować wiele innych schorzeń. Dlatego tylko połączenie objawów, wyników badań i ogólnego stanu zdrowia kota pozwala na precyzyjne rozpoznanie.

Na szczęście wiele kotów z FIP może być leczonych GS-441524 – lek, który zatrzymuje wirusa i daje szansę na powrót do zdrowia.

Jeśli podejrzewasz, że Twój kot może mieć FIP, nie trać nadziei – skontaktuj się z zespołem Cure FIP poprzez WhatsApp, aby uzyskać odpowiednią dawkę i wsparcie ekspertów w trakcie leczenia.